Krutyń – Rezerwat „Zakochana Para” - Rezerwat „Zakręt” - Krutyń

Krutyń to wieś położona w powiecie mrągowskim (w gminie Piecki) na terenie Mazurskiego Parku Krajobrazowego. We wsi znajduje się wiele zabytkowych drewnianych chałup, siedziba dyrekcji Mazurskiego Parku Krajobrazowego oraz muzeum przyrodnicze. W latach 1951-1957 w Krutyni mieszkał pisarz Karol Małłek. Krutyń często jest miejscem rozpoczynania spływów kajakowych na szlaku rzeki Krutyni. Do atrakcji przyrodniczych należą rezerwat "Zakręt" oraz rezerwat rzeki Krutyni.

Pomnik przyrody "Zakochana Para" tworzą go dwa splecione drzewa:

• Dąb szypułkowy (Quercus robur L.), wiek około 160 lat, wysokość 18 m, obwód pnia około 200 cm.
• Sosna zwyczajna (Pinus silvestris L.), wiek około 250 lat, wysokość 18 m, obwód pnia około 275 cm.

Wchodzimy na teren rezerwatu „Zakręt” o powierzchnia 105,3 ha. Jest to rezerwat leśno torfowiskowy chroniący 3 jeziorka dystroficzne oraz otaczające je lasy dominująca sosną zwyczajną i domieszką dęba szypułkowego. W podszyciu lasu rośnie: leszczyna, grab oraz lipa drobnolistna.

W rezerwacie możemy obserwować naturalną sukcesję w kierunku zarastania wolnej powierzchni lustra wody i tworzenia się zespołów roślin torfowiskowych z charakterystycznymi „pływającymi wyspami” (odrywające się pło torfowe). Brzegi jeziorek to miejsce występowania reliktowej rzadkiej flory. Występuje tu m.in. bagno zwyczajne, wełnianka pochwowata, owadożerna rosiczka okrągłolistna, żurawina błotna. Z przedstawicieli fauny w rezerwacie możemy zobaczyć: ptaki – gągoła i dzięcioła, ssaki – borsuka, kunę leśną i nietoperze karlika malutkiego i większego.

Po 300 m wędrówki dochodzimy do pomnika przyrody - dębu bartnego. Jest to dąb szypułkowy o wysokości około 28 m oraz o obwodzie pnia 315 cm. Jego wiek szacuje się na około 350 lat.

Obok znajdziemy tablicę informacyjną pt. „Dąb bartny”. Treść tablicy:

„W dawnych czasach w puszczach Polski rozpowszechnione było bartnictwo. Bartnicy podbierali miód dzikim pszczołom z tzw. „barci”. Dzikie pszczoły zakładały barcie w starych dziuplastych drzewach, głównie dębach i lipach. W naszych czasach takie bartne drzewa są rzadkością, a jednym z nielicznych przykładów jest widoczny dąb, w którym pszczoły gnieździły się do ostrej zimy 1978/1979 r.”