Lidzbark Welski - Chełsty - Kurojady - Lidzbark Welski

Lidzbark to miasto o ponad 700-letniej historii, a otaczające je cenne przyrodniczo obszary sprawiają, iż jest to bez wątpienia miejsce godne uwagi i warte lepszego poznania.

Miasto wraz z parafią utworzono w 1301 r. w historycznych granicach ziemi michałowskiej. Burzliwe dzieje polskiej historii oddały Lidzbark we władanie Krzyżaków (1306 r.), aby w roku 1466 miasto ponownie znalazło się po polskimi rządami. Tragiczny pożar w rok 1746 strawił niemal całe miasto, a w 1772 r. Lidzbark zajęli Prusacy. Lidzbark znalazł się ponownie w granicach Polski dopiero w 1920 r. Po II wojnie miasto budowano praktycznie od podstaw, ponieważ zostało niemal doszczętnie zniszczone. W 1976 r. Lidzbark otrzymał status miasta turystycznego. W ostatnich latach lokalne władze poczyniły szereg inwestycji w celu zwiększenia atrakcyjności turystycznej Lidzbarka, m.in. zagospodarowanie brzegów jeziora Lidzbarskiego, modernizacja plaży miejskiej, podniesienie jakości zieleni miejskiej oraz dbałość o elementy małej architektury (fontanny, latarnie uliczne, ławki). W Lidzbarku znajduje się także punkt Informacji Turystycznej (ul. Dworcowa 2).

Szlak wiedzie przez tereny Welskiego Parku Krajobrazowego utworzonego w roku 1995, a związanego z doliną rzeki Wel. Niepowtarzalnym walorem przyrodniczym Parku są lasy, jeziora i obszary torfowiskowo-bagienne.

Ścieżka rozpoczyna się łatwą do odnalezienia drogą gruntową zlokalizowaną na tyłach lokalnej Mleczarni przy ul. Chopina. Od tego miejsca o dalszym przebiegu szlaku informują znaki malowane na przydrożnych drzewach.

Na wejściu drogi gruntowej do lasu ustawiono tablicę informacyjną ścieżki przyrodniczej. Znajduje się na niej ogólny opis tego szlaku, mapa topograficzna z przebiegiem szlaku, sposób oznakowania szlaku i jego profil wysokościowy.

Droga dochodzi do skrzyżowania dróg leśnych, przed którym znajduje się około 30-metrowy odcinek piaszczysty.

Szlak prowadzi mostem przerzuconym nad Welem, a zaraz za nim skręca w gruntową drogę ciągnącą się blisko koryta rzeki. Przy moście znajduje się nieczynny młyn wodny wraz z niewielka osadą młyńską.

Od tego miejsca szlak rowerowy biegnie wspólnie z czerwonym szlakiem pieszym o nieokreślonym przebiegu. Szlaki prowadzą gruntowa drogą pomiędzy ścianą lasu a wijąca się od kilkunastu do kilkudziesięciu metrów dalej rzeką.

Z mostku widać budynek murowanego wodnego młyna z początku XX w., który obecnie pełni funkcję małej elektrowni wodnej.

W 1997 r. w Kurojadach utworzono torfowiskowy użytek ekologiczny o tej samej nazwie, którego funkcją jest ochrona pobliskiego odcinka rzeki i jej brzegów będących ostoją ptactwa wodnego.

Na wyjściu drogi gruntowej na otwartą przestrzeń widoczne są już zabudowania miasta.