Lidzbark Welski - Klonowo - Rezerwat „Jar Brynicy” - Pomnika Przyrody „Dąb Rzeczpospolitej” - Lidzbark Welski

Lidzbark to miasto o ponad 700-letniej historii, a otaczające je cenne przyrodniczo obszary sprawiają, iż jest to bez wątpienia miejsce godne uwagi i warte lepszego poznania.

Miasto wraz z parafią utworzono w 1301 r. w historycznych granicach ziemi michałowskiej. Burzliwe dzieje polskiej historii oddały Lidzbark we władanie Krzyżaków (1306 r.), aby w roku 1466 miasto ponownie znalazło się po polskimi rządami. Tragiczny pożar w rok 1746 strawił niemal całe miasto, a w 1772 r. Lidzbark zajęli Prusacy. Lidzbark znalazł się ponownie w granicach Polski dopiero w 1920 r. Po II wojnie miasto budowano praktycznie od podstaw, ponieważ zostało niemal doszczętnie zniszczone. W 1976 r. Lidzbark otrzymał status miasta turystycznego. W ostatnich latach lokalne władze poczyniły szereg inwestycji w celu zwiększenia atrakcyjności turystycznej Lidzbarka, m.in. zagospodarowanie brzegów jeziora Lidzbarskiego, modernizacja plaży miejskiej, podniesienie jakości zieleni miejskiej oraz dbałość o elementy małej architektury (fontanny, latarnie uliczne, ławki). W Lidzbarku znajduje się także punkt Informacji Turystycznej (ul. Dworcowa 2).

Szlak wiedzie głównie przez tereny Górznieńsko-Lidzbarskiego Parku Krajobrazowego, co gwarantuje poznanie cennych przyrodniczo i krajobrazowo terenów.

Szlak rozpoczyna się łatwą do odnalezienia zabytkową aleją lipową prowadzącą wzdłuż promenady ciągnącej się równolegle do brzegów Jeziora Lidzbarskiego. Od tego miejsca o dalszym przebiegu szlaku informują znaki malowane na drzewach.

Z tej drogi korzysta także oznakowany niebieski szlak rowerowy „Wokół Jeziora Lidzbarskiego” i szlak zielony „Dąb Rzeczpospolitej” oraz czerwony szlak pieszy o nieokreślonym przebiegu.

Zagospodarowanie brzegów Jeziora jest wynikiem otrzymania przez lokalne władze unijnej dotacji. Elementem edukacji przyrodniczej na tym terenie jest ciąg tabliczek zlokalizowanych wzdłuż głównego ciągu spacerowego nad jeziorkiem, których treść dotyczy ptactwa spotykanego w tej okolicy.

Przed wjazdem na drogę dojazdową następuje ostry podjazd, który przy okazji prac modernizacyjnych na Plaży Miejskiej został niezbyt fortunnie wysypany gruzem, który utrudnia sprawny pokonanie tego wzniesienia.

Po przecięciu drogi dojazdowej (kostka betonowa) szlak pnie się dalej w górę (zgodnie z oznakowaniem) i prowadzi drogą gruntową wzdłuż ogrodzenia Plaży. Jazdę mogą nieco utrudniać wystające korzenie drzew.

Przed ogrodzonym parkingiem ośrodka wypoczynkowego szlak przebiega przy nieistniejącym cmentarzu, którego teren i wszyscy tam pochowani zostali upamiętnieni w 1996 r. Pomnikiem Ofiar Wojennych.

Dalsza droga prowadzi wzdłuż terenu ośrodka wypoczynkowego, a elementami podnoszącymi jej atrakcyjność są pokaźnych rozmiarów rzeźby wykonane podczas plenerów artystycznych organizowanych w tej okolicy.

Na 2,30 km ogrodzenia ośrodka kończą się, a szlak wprowadza na tereny pozbawione zabudowy.

Po pokonaniu kamienistego zjazdu szlak prowadzi na drewniany mostek umożliwiający przejazd nad strumykiem. Jednocześnie strumyk stanowi granicę terenu zalesionego i dalej prowadzi wzdłuż obszaru przeprowadzonej w 2010 r. wycinki drzew. Na tym fragmencie szlak prowadzi bardzo wąską ścieżką biegnącą przez otwarty teren z nierównym gruntem.

W tym miejscu odłącza się oznakowany czerwony szlak pieszy.

Na około 2,95 km ścieżka dochodzi do drogi leśnej prowadzącej wzdłuż brzegów Jeziora.

Szlak wkracza na teren Rezerwatu Przyrody Klonowo powołanego w 1958 r. na powierzchni

Na skrzyżowaniu dróg leśnych, na krańcu Jeziora Lidzbarskiego (w części zwanej Jeziorem Skomiały) widocznej poprzez gęsto rosnące drzewa, następuje rozwidlenie szlaków. Niebieski skręca w drogę biegnącą wzdłuż brzegów jeziora, a czerwony i zielony kontynuuje swój przebieg leśną drogą gruntową zgodnie z czytelnym oznakowaniem.

Dosyć niespodziewanie szlak jest wprowadzany na wąską szosę biegnącą przez las z Lidzbarka (ul. Lipowa, a po minięciu ostatnich zabudowań miasta ul. Leśniczówka) do siedziby Nadleśnictwa Lidzbark i Leśnictwa Sarnia Góra, a dalej do Klonowa i Piaseczna. Szlak czerwony kieruje się dalej szosą na wzniesienie, a szlak zielony wiedzie gruntową drogą widoczną po drugiej stronie szosy.

Droga prowadząca szlak przechodzi przez tory nieaktywnej obecnie linii kolejowej i zaraz za nim skręca w głąb lasu.

Na około 4,90 km szlak skręca w prawo w boczną, mniej uczęszczaną drogę leśną, a po kolejnych kilkudziesięciu metrach znowu skręca w drogę gruntową ukazującą się za zakrętem. Na około

5,20 km szlak dociera do głównej drogi leśnej i dalej biegnie tą właśnie trasą.

Szlak dociera do skrzyżowania z dobrze utrzymaną drogą żwirową w niewielkiej odległości od Jeziora Klonowskiego.

Historia Klonowa sięga Średniowiecza, a najbardziej dynamiczny rozwój miejscowość ta zawdzięcza prowadzonemu tu tartakowi. Szereg tutejszych budynków zostało wybudowanych w XIX w. (szkoła powszechna, stacja kolejowa, budynki leśnictwa).

Na około 6,37 m szlak skręca w drogę prowadzącą w stronę lasu, a po 200 metrach oznakowanie kieruje w głąb lasu.

Na około 6,90 km szlak dochodzi niemal do samych brzegów Jeziora Klonowskiego w miejsce, gdzie znajduje się punkt widokowy umożliwiający podziwianie panoramy wsi i okolic.

Droga dochodzi do skrzyżowania kilku dróg, a oznakowanie szlaku wskazuje dobrze utrzymaną drogę szutrową. Po około 300 metrach droga dociera na skraj lasu i dalej prowadzi wzdłuż jego brzegu. W oddali kolejna okazja do zapoznania się z panoramą Klonowa, tym razem od strony tartaku i stacji kolejowej.

130 metrów dalej szlak skręca w głąb lasu i prowadzi drogą szutrową bardzo dobrej jakości.

Szlak dochodzi do rozwidlenia dróg i dalej prowadzi w lewo, zgodnie z oznakowaniem.

Szlak wkracza na teren Rezerwatu „Jar Brynicy” utworzony w 1955 r. w celu ochrony lasu mieszanego porastającego strome zbocza jaru rzeki Krynicy i przylegającej wysoczyzny morenowej. Rzeka na terenie rezerwatu płynie w nawet 40-50 metrowych zagłębieniach. Wiek drzewostanu określa się na 140-160 lat.

Szlak kończy się dosyć forsownym wzniesieniem, który doprowadza do tablicy informacyjnej o znajdującym się o 100 metrów dalej monumentalnym pomniku przyrody- dębie szypułkowym zwanym „Dębem Rzeczpospolitej” lub „Dębem Jagiełły”.

Zielony szlak rowerowy oznakowany jest jako dwukierunkowy, a więc w drogę powrotną tą samą drogą można udać się korzystając z jego oznakowania.

Dąb Rzeczpospolitej jest jednym z najcenniejszych obiektów przyrodniczych na terenie całego Górznieńsko-Lidzbarskiego Parku Krajobrazowego.