Lidzbark Welski - wzdłuż Jeziora Skomlały - Lidzbark Welski

Lidzbark to miasto o ponad 700-letniej historii, a otaczające je cenne przyrodniczo obszary sprawiają, iż jest to bez wątpienia miejsce godne uwagi i warte lepszego poznania.

Miasto wraz z parafią utworzono w 1301 r. w historycznych granicach ziemi michałowskiej. Burzliwe dzieje polskiej historii oddały Lidzbark we władanie Krzyżaków (1306 r.), aby w roku 1466 miasto ponownie znalazło się po polskimi rządami. Tragiczny pożar w rok 1746 strawił niemal całe miasto, a w 1772 r. Lidzbark zajęli Prusacy. Lidzbark znalazł się ponownie w granicach Polski dopiero w 1920 r. Po II wojnie miasto budowano praktycznie od podstaw, ponieważ zostało niemal doszczętnie zniszczone. W 1976 r. Lidzbark otrzymał status miasta turystycznego. W ostatnich latach lokalne władze poczyniły szereg inwestycji w celu zwiększenia atrakcyjności turystycznej Lidzbarka, m.in. zagospodarowanie brzegów jeziora Lidzbarskiego, modernizacja plaży miejskiej, podniesienie jakości zieleni miejskiej oraz dbałość o elementy małej architektury (fontanny, latarnie uliczne, ławki). W Lidzbarku znajduje się także punkt Informacji Turystycznej (ul. Dworcowa 2).

Szlak wiedzie przez pogranicze Welskiego i Górznieńsko-Lidzbarskiego Parku Krajobrazowego, co gwarantuje poznanie cennych przyrodniczo i krajobrazowo terenów.

Z tej drogi korzysta także oznakowany szlak rowerowy czerwony „Obrazik” i zielony „Dąb Rzeczpospolitej” oraz czerwony szlak pieszy i nieokreślonym przebiegu.

Zagospodarowanie brzegów Jeziora jest wynikiem otrzymania przez lokalne władze unijnej dotacji. Elementem edukacji przyrodniczej na tym terenie jest ciąg tabliczek zlokalizowanych wzdłuż głównego ciągu spacerowego nad jeziorkiem, których treść dotyczy ptactwa spotykanego na tym terenie.

Przed wjazdem na drogę dojazdową następuje ostry podjazd, który przy okazji prac modernizacyjnych na Plaży Miejskiej został niezbyt fortunnie wysypany gruzem, który utrudnia sprawny pokonanie tego wzniesienia.

Po przecięciu drogi dojazdowej (kostka betonowa) szlak pnie się dalej w górę (zgodnie z oznakowaniem) i prowadzi drogą gruntową wzdłuż ogrodzenia Plaży. Jazdę mogą nieco utrudniać wystające korzenie drzew.

Przed ogrodzonym parkingiem ośrodka wypoczynkowego szlak przebiega przy nieistniejącym cmentarzu, którego teren i wszyscy tam pochowani zostali upamiętnieni w 1996 r. Pomnikiem Ofiar Wojennych.

Dalsza droga prowadzi wzdłuż terenu ośrodka wypoczynkowego, a elementami podnoszącymi jej atrakcyjność są pokaźnych rozmiarów rzeźby wykonane podczas plenerów artystycznych organizowanych w tej okolicy.

Po pokonaniu kamienistego zjazdu szlak prowadzi na drewniany mostek umożliwiający przejazd nad strumykiem. Jednocześnie strumyk stanowi granicę terenu zalesionego i dalej prowadzi wzdłuż obszaru przeprowadzonej w 2010 r. wycinki drzew. Na tym fragmencie szlak prowadzi bardzo wąską ścieżką biegnącą przez otwarty teren z nierównym gruntem.

W tym miejscu odłącza się oznakowany czerwony szlak pieszy.

Na około 2,95 km ścieżka dochodzi do drogi leśnej prowadzącej wzdłuż brzegów Jeziora.

Na skrzyżowaniu dróg leśnych, na krańcu Jeziora Lidzbarskiego (w części zwanej Jeziorem Skomiały) widocznej poprzez gęsto rosnące drzewa, następuje rozwidlenie szlaków. Niebieski kieruje się dalej wzdłuż brzegów Jeziora, a czerwony i zielony zgodnie z czytelnym oznakowaniem.

Szlak dochodzi do drewnianej kładki umożliwiającej wygodny przejazd nad ciekiem wodnym, który kilkadziesiąt metrów dalej dociera do brzegów Jeziora Skomiały i uzupełnia jego wody. Podziwianie widoku jeziora umożliwia drewniany pomost.

Droga prowadząca szlak opuszcza teren lasu i wychodzi na otwartą przestrzeń prowadząc wzdłuż rzeki Wel opuszczającej wody Jeziora Lidzbarskiego przez tzw. Jezioro Markowe.